بزرگترین محدودیت در استفاده از رزین های کامپوزیت به عنوان ماده ترمیمی دندان های خلفی، انقباض در حین پلیمریزاسیون است که اغلب منجر به پوسیدگی، شکستگی دندان و یا حساسیت پس از عمل می‌شود.
انقباض در حین پلیمریزاسیون در کامپوزیت دندانی، در طی فرآیند پخت کامپوزیت که به منظور پر کردن حفره ها یا ترمیم دندان ها استفاده می‌شود، صورت می‌گیرد. در این فرآیند مولکول‌های ساده‌ای به نام مونومر با هم ترکیب می‌شوند و مولکول‌های بزرگ‌تر، پیچیده‌تر یا پلیمرها را تشکیل می‌دهند. در این فرآیند، پیوند بین مونومرهای کامپوزیتی، از پیوند ضغیف واندروالس به پیوند کووالانسی تبدیل می شود که کاهش حجم را در پی دارد و طبق گزارش ها در محدوده 2 تا 5 درصد است.
این انقباض می تواند منجر به ایجاد شکاف بین ماده کامپوزیت و ساختار دندان شود که می تواند ترمیم را به خطر بیندازد و منجر به حساسیت، پوسیدگی یا شکست دندان های پرکرده شود. برای به حداقل رساندن اثرات انقباض در پلیمریزاسیون، مواد کامپوزیت دندانی با افزودنی هایی مانند پرکننده‌ها و آغازگرهای پلیمریزاسیون ترکیب می شوند.
روش اندازه گیری میزان انقباض پلیمریزاسیون
این تست براساس ISO 17304:2013 انجام شد. نمونه کامپوزیت برای اندازه گیری میزان انقباض، مورد بررسی قرار گرفت. اندازه گیری نمونه در دمای 2±23 درجه سانتی گراد و رطوبت 32 درصد صورت گرفت و قبل از شروع تست، همه نمونه ها حداقل به مدت 30 دقیقه در دمای 2±23 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. اندازه گیری نمونه های پلیمریزه نشده در زیر نور قرمز انجام شد. برای تعیین چگالی نمونه های با ویسکوزیته بالای پلیمریزه نشده، خمیر ماده آزمایشی که طبق استاندارد از قبل آماده شده بود، به شش نمونه توپی شکل با جرم 0.10±1.00 گرم قالب گیری شد.
در نمودار بالا، میزان انقباض پلیمریزاسیون در کامپوزیت Trimedi در مقایسه با سایر برندهای مطرح مشاهده می کنید. نتایج نشان داد که کامپوزیت Trimediدارای انقباض برابر با برند معتبر Saremco در حدود 2.5 درصد می‌باشد.